Vanmorgen al weer vroeg op pad om het eten te halen dat de tweelingmoeders straks mee zullen krijgen aan het einde van de meeting.
Als we in de taxi zitten belt Mary me al. Ondanks goede (dacht ik) afspraken moet we nu opeens 100 Gh cedi betalen voor een paar stoelen en een plekje in een soort tuin. Nou dat staat me slecht aan! Ik bedenk gelijk een andere plek in een cultuurcentrum . Mary laat weten dat we daar voor 40 Gh cedi terecht kunnen. Scheelt toch mooi meer dan de helft! Maar oke..als we naar binnen gaan , slaat de schrik me om het hart...geen 14 vrouwen maar wel 24!!!samen met hun tweelingen. Een enorm lawaai in die grote zaal , maar de meeste kindertjes..zijn schattig en dat maakt alle kabaal goed.
Even later komt ook mr Rachid binnen. Ik nodigde hem uit, omdat hij geweldige kleding maakt en een bevlogen mens is, als het gaat om anderen te helpen. Hij is de baas van een naaiatelier waar analfabete meisjes terecht kunnen voor 2- de kans onderwijs. Hij wacht ook nog op een donatie van Om-arm Afrika voor een nieuw gebouw. WE WILLEN HEM HELPEN ZIJN DROOM TE REALISEREN. Een zeer kundig persoon is hij. Trots op zijn werk.
Ik stel hem voor aan de vrouwen, maar al snel blijkt dat deze te ver weg wonen van zijn school. Later als we alle vrouwen aan het woord hebben gelaten is de gemiddelde conclusie eigenlijk dat ze liever blijven doen, wat ze nu al doen . Het kost geen investering en levert geld op. Tja daar sta je dan met je westerse ideeën."
Altijd weer verrassingen. We delen het eten en drinken uit en vergaderen met zijn vieren over wat we verder doen.
Ook hoor ik dat sommigen getrouwd zijn en dat ze dus niet allemaal alleen zijn gelaten!!!!! Nou dat valt dan gelukkig mee.

Tja...na onze bevindingen richtten we ons op nieuwe ideeën..

Ondertussen is het weer erg heet geworden. Het zweet gutst van mijn hoofd. Een badhanddoek biedt uitkomst.
We gaan in de tuk tuk (overdekte brommer) terug.