Van alles wat en Jenny op reis

Vandaag was het een beetje een rommeldagje.
Want Jenny gaat vandaag samen met Amin ri Accra, Ze wil nog via Aflao , een plaats aan de grens met Togo.
De pastor vertelde ons over kinderen die er zonder familie rondlopen..en hopen op "Beter". Misschien kunnen we ket steun van de kerk of via andere bronnen geld verzamelen. We denken daarbij in de eerste plaats aan een veilig onderdak en goede voeding.

Vanmorgen gingen we eerst naar Habiba de buurvrouw van grandma Dora.
We kwamen aanlopen maar ze was niet buiten, maar zat op de cementen in de slaapkamer, die meer lijkt op een schuurtje dan de doorsnee slaapkamer in Nederland.
Ik schrok toen ik haar zag. De anders zo goedlachse Habibah zag er mager en heel ziek uit. Toen ze ging staan omdat ze ons zag, zagen we een enorme bult op haar rug. Akelig om te zien. Gelukkig wordt ze morgen geopereerd. We duimen /bidden dat ze beter wordt.
We gaven haar wat kleding voor de kinderen en as weekend..wil ik weer op bezoek gaan.
Daarna naar grandma, die in een ommuurde woning woont..en mede dankzij haar dochters een goed en rijk leven leidt. Ze heeft zelf geld om haar huis op te schilderen!!!
Grandma is een overtuigd Christen en draagt dat uit. Ze gaat naar de villages en doet aan voorlichting voro de vrouwen en daarna predikt ze het evangelie. Ze zegt het uit eigen zak te betalen. Van ons kreeg ze ook n kleine bijdrage.

Later zagen we weer een al mij bekend jongetje, dat gehandicapt is, aan de weg liggen.
Jenny liep er naar toen en pakte hem later op. Hij was gelukkig niet bang voor onze witte huid maar lachte breeduit.
Jenny die spullen had, deelde wat uit en een toegesnelde moeder en zus kregen ook wat.
Leuk om iemand ff zo blij te maken!!!

Nog even langs chiefpalace's om de gehandicapte vrouwen te bezoeken..maar alleen Amatu was er.
Andere keer maar weer proberen.
Het meisje dat we zalf gaven was al hersteld. |Tja wat een klein beetje geld een verschil kan maken.

Terug naar onze kamer. Jennie bereidde zich voor op haar reis...en Shafik kwam afscheid nemen. Amin kwam ook en die gaat met Jennie mee naar Accra. Hij heeft de buskaarten al gekocht.

Dan is het tijd om te gaan.
Ik ga even mee naar het station..en neem afscheid van Jennie.
Het was een geweldige ervaring en gelukkig zijn haar dagen hier nog niet helemaal voorbij.

Dan ga ik terug naar mn kamer en tref Hadi (15) aan. Hij komt graag en soms doen we een spel maar nu ligt hij gewoon te slapen terwijl ik dit schrijf. Hij is moslim en die staan vroeg op om te bidden. Daarna de school. en vergeet de hitte niet. Zelfs de Ghanezen f klagen over de hitte!

Later doe ik de boekouding ;een tijdrovend kwarwei als je niet alles bij houdt.
Ook bekijk ik de begroting...en denk nu al. hmmmmmm.. Het is zoals ik vaak heb horen zeggen; de vraag is oneindig.
Maar het ontneemt me niet de energie en de passie om mensen te helpen voor een menswaardiger bestaan. Want ook al blijft het voor velen de ''Ver van mijn bed show "", hier en nu weet je zeker dat er hulp nodig is.

Straks ga ik de ontmoeting van morgen voorbereiden met de tweelingmoeders, die lange dagen bedelend doorbrengen op het stoepje bij de markt. We willen proberen iets op te zetten, dat hen kan helpen..bij een betere toekomst.

Maar daarover later meer.